दोलक

प्रेमाच्या दुराव्यात मनाचा दोलक 'हो' आणि 'नाही' च्या extremes मधे झुलत रहातो.... अशाच दोलकाची एक मनःस्थिति मांडण्याचा एक प्रयास
_______________________________________

आठवणींच्या रातींची ही
दर्द कहाणी सांगू कुणा,
गर्द प्रितिची एकच संध्या
सोडुनी गेली मर्म खुणा.

कधी बरसते तलम धार ती
कधी अश्रु भडिमार असे,
क्षणात भुरभुर चंचल वारा
कधी मनात वादळ स्वैर वसे.

मधेच अवखळ बिजली सम मन
सैरवैर हे तुझ्याकडे,
पुसून पाटी कोरी नव्याने
पुन्हा गिरविते जुने धडे.

नकोत नाती नको ही प्रिती
नकोत आशा जगण्याच्या,
परि मिठीत शिरण्या परत फिरावे
दारावरूनी मरणाच्या.

कधी दुरावा कधी अबोला
तरी संगती तूच हवी,
रातसरीची वाट पहातो
येईल प्रातः पुन्हा नवी....
... येईल प्रातः पुन्हा नवी.......
.......येईल प्रातः पुन्हा नवी..........

- कोण?