२४ जुन ते २४ जुलै. एक महिना ... बापरे! महिनाभर लिहायसारखं काही सुचलच नाही का मला .. am i so unproductive!
काय चाललय काही समजत नाहीये. ऑफ़ीसच्या उचापत्या (म्हणजे नियमीत काम ... बाकी उपद्व्यापात आणि उचापत्यात मला तसा इंटरेस्ट नसतोच मुळी ... "आपण भले आपले काम भले") सांभाळता सांभाळता दिवस संपून जातो आणि रात्री झोपताना जाणवतं आज लिहायचं राहून गेलं. मनाला हुरहुर लागून रहाते. मग "उद्या लिहायच" असं ठरवून झोपी जायचं .. आणि उगवत्या सुर्यासोबत परत त्याच उचापत्या ताटात घेवून दिवसभर या डबड्यासमोर खटखट करत बसायचं ... परत रात्री पाठ टेकेपर्यंत.... छ्या ... जाम वैतागलोय. आणि म्हणून आज म्हटलं ... आज ऑफ़ीसमधे बसूनच लिहायचं. (ठावूक आहे की हे काही लगेच लिहून संपणार नाहीये म्हणून ... पण साला सुरूवात तर करू).
देवाशपथ सांगतो ... इतकं लिहावसं वाटतं की कधी कधी तर स्वप्नात ब्लॉग लिहून होतो ... आणि सकाळी उठलं की पाटी पुसून ठेवल्यासारखी दिसते .. आणि असा तो दिवस एकदम बेकार जातो. दिवसभर मनाला बोचत रहातं abortion करून आल्या सारखं. एक ब्लॉग जन्मण्याआधीच संपल्याचं दुःख्ख बोचत रहातं. आजचा दिवस असाच. पण म्हटलं आजची बोच जरा वेगळ्या पद्धतीने हाताळावी. नेहमी दिवसभर कुजत बसतो. पण आज म्हटलं जरा वेगळं ... का म्हणाल तर त्याचं inspiration Deb कढणं घेतलंय. Deb म्हणजे Everybody Loves Raymond मधली Debra. परवाचा भाग Ray च्या mid-life-crisis वर होता. आता हा coincidence महत्वाचा कारण आजकाल आम्हीही त्याच गल्लीत फ़िरतोय. असो, तो विषय वेगळा. इथं संदर्भ एकढ्यापुरताच की, त्या भागात Ray ला mid-life-crisis चा बोध होतो आणि तो असा काही वागतो, जसा काही आता संपणारच आहे आणि आयुष्याला काही अर्थच शिल्लक नाहिये. त्या वेळी Deb त्याला सांगते, मिड लाईफ़ क्रिसीस सर्वांनाच असतो ... पण महत्वाचं असतं ते म्हणजे आपण तो हाताळतो कसा. असो.
मागल्या दोन वर्षापासनं मी ऑफीसच तोंड नाही पाहिलय. घरनंच काम करतो. त्यामुळे तिथं काय चालतं हे ठावूक नव्हतं. पण आता भन्नाट बोअर व्हायला लागल होतं घरी म्हणून म्हटलं चला जरा तिथं जावूनही पाहू. म्हणून सुरुवात केलीय. आता आवडेल की नाही ठावूक नाही .. पण ट्राय मारायला काय हरकत आहे. खरं सांगू, असं काही ट्राय मारायचं म्हटलं की डोक्यात झिणझीण्या येतात. असंच ट्राय मारायचं म्हणून लग्नाच्या फ़ेऱ्या मारल्या .. आज पर्यंत अडकलोय. असो. (लग्न आणि बायको या बद्दल इथं काही लिहीत नाही. परवा आमच्या सौ नी माझं लिखाण वाचलं आणि बाकी सगळ्या कमेंट एकीकडं करून कमेंट दिली, ती ही इन पर्सन ... "असं प्रत्येक ब्लॉगमधे का माझ्याबद्दल ओरडतोस. मी काय तुला इतकी ....." ... असो. विषय बंद ...)
हं. तर मला काय म्हणायचंकी मला लिहायचंय. आणि कशाबद्दल लिहायचं त्याचे ही जवळपास ३-४ ड्राफ्ट तयार पडलेत. पण कसं हजामच्या दुकानात हजाम कसा प्रत्येकाची अर्धी दाढी करून सगळ्यांना अर्धवट ठेवतो. तसे सारे ब्लॉगचे तुकडे पडलेत. एकदा बसून निट लावायला पहिजेत.
अभिजीत बाथेनं मागे एकदा लिहीलं होतं ... "रिदम पाहिजे..." काय भन्नाट लिहिलंय माहिती .. .अगदी तसं काहीतरी होतंय. सुचतंय बरंच, पण साला शव्दात उतरतच नाहिये. पण यू नो, सुरूवात केली की गाडी घरंगळत रहाते .. म्हणून हा असा विखुरलेला ब्लॉग.
आता इथं संपवतो आणि लवकरच एखादया ड्राफ़्टचा पक्का ब्लॉग तयार करून तुमच्या माथी मारतो. मग वाचा नाहितर न वाचा. तुमचा प्रश्न.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
उगीच आपलं लिहावस वाटलं म्हणुन आपण जे कही लिहीले आहेत ते मस्तच लिहीले आहे.
hehehe....lihi lawkar!
hmm.. vachli babanchya blog varchi comment mi..tyanchya vatine thanks mhante,mast comment lihli ahet..tyach kay ahe pan, tyancha blog mich lihite.. :) i mean, v4 tyanche, type mi karte.. tyamule saddhya kahich lihle nahiy.. pan lavkarch tithe hi kahitari post karin.. babanch likhan tar khupch ahe.. mala fakt tyatun kahi select karun lihav lagel!
Post a Comment